-
1 copulatus
a, um [ copulo ]соединённый, связанныйnihil est copulatius, quam morum similitude C — ничто так не сближает, как сходство характеров -
2 copulo
cōpulo, āvī, ātum, āre (copula), als Band oder durch ein Band verknüpfen, I) eig.: zusammenkoppeln, zusammenschließen, -binden, eadem catena et custodiam (Verhaftete) et militem copulat, Sen. – m. cum u. Abl., c. alci cum alqo caput et corpus, Plaut.: c. hominem cum belua, Cic.: und (im Bilde) omnes cum fortuna copulati sumus; aliorum aurea catena est, aliorum laxa, aliorum arte et sordida, Sen. – m. ad u. Akk., caput animalis ad pedem, Veget. mul.: im Passiv mit Dat., altera ratis huic copulata est, Liv. – II) übtr.: 1) räumlich, eng verbinden, eng vereinigen, a) lebl. Objj.: hedera truncum et ramos pererrat vicinasque platanos transitu suo copulat, Plin. ep.: interdum insulae iunctae copulataeque et continenti similes sunt, Plin. ep. – m. Dat. od. inter se, zB. non auro res aurum copulat una, Lucr.: est etiam, quasi ut anellis hamisque plicata inter se quaedam possint coplata teneri, Lucr. – im Passiv, v. Örtl. utrimque Armeniae maiori Sophene copulatur, Plin. – b) Pers., zusammenbringen, vereinen, copulati in ius pervenimus, Cic. – m. cum u. Abl., cave siris cum filia mea copulari hanc, zusammenkomme, -treffe, Plaut. Epid. 401. – 2) durch irgend ein inneres Band verketten, verknüpfen, in Zusammenhang bringen (Ggstz. separare, divellere, distrahere, relaxare), a) lebl. Objj.: res a natura copulatas errore divellere, Cic.: cum (virtutes) ita copulatae conexaeque sint (verknüpft u. verwebt sind, ut omnes omnium participes sint nec alia ab alia possit separari, tamen proprium suum cuiusque munus est, Cic. – m. cum u. Abl., od. m. inter se, zB. honestatem cum voluptate, tamquam hominem cum belua, copulabis? Cic.: ut facetis quoque argumentis societas haec cum deo copuletur, Plin.: neque (orator) exquirat oratione, an haec (diese Meinungen) inter se iungi copularique possint, Cic. – So nun bes. α) als rhet. t. t., Wörter zu einem Satze verbinden, verba, Quint. 10, 6, 2; vgl. copulatus, no. a. – od. den Periodenbau eng verknüpfen, zusammenfügen, constructio verborum tum coniunctionibus copuletur tum dissolutionibus relaxetur, Cic. – od. zwei Wörter zu einem verschlingen = zusammenziehen, libenter etiam copulando verba iungebant, ut sodes pro si audes, sis pro si vis, Cic. – β) Angaben in Gedanken verknüpfen, vereinigen, mens (hominum), quae disiuncta coniungat et cum praesentibus futura copulet, Cic.: ne dividatis saeculum, et antiquos et veteres vocitetis oratores, quos eorundem hominum aures agnoscere ac velut coniungere et copulare potuerunt, Tac. dial. – γ) moral. Zustände eng verknüpfen, fester knüpfen, befestigen, collegii coniunctio non mediocre vinculum mihi quidem attulisse videtur ad voluntates nostras copulandas, Cic. – quin illi remittendo de summa quisque iuris mediis copularent concordiam, Liv. – b) Pers. durch irgend ein Band im Staats - oder Familienleben verknüpfen, eng –, innig verbinden, L. Sullam copulatum sibi quaestorem habere, Vell.: ita quodam uno vinculo copulavit eos (milites), ut nulla nec inter eos nec adversus ducem seditio exstiterit, Liv.: copulati matrimonio, ICt.: feminae plebeiis nuptiis copulatae, ICt. – m. cum u. Abl., equester ordo, qui tum cum senatu copulatus fuit, Cic.: ille sic se cum inimico meo copularat, ut etc., Cic.: secundae adversaeque res tuae copulavere nos tecum, Curt. – m. dopp. Acc., alcis filiam alci c. coniugem (als G.), Amm. 20, 11, 3. – / Synkop. Form coplata bei Lucr. 6, 1086 (1088). – Parag. Infin. copularier, Arnob. 6, 22.
-
3 copulo
cōpulo, āvī, ātum, āre (copula), als Band oder durch ein Band verknüpfen, I) eig.: zusammenkoppeln, zusammenschließen, -binden, eadem catena et custodiam (Verhaftete) et militem copulat, Sen. – m. cum u. Abl., c. alci cum alqo caput et corpus, Plaut.: c. hominem cum belua, Cic.: und (im Bilde) omnes cum fortuna copulati sumus; aliorum aurea catena est, aliorum laxa, aliorum arte et sordida, Sen. – m. ad u. Akk., caput animalis ad pedem, Veget. mul.: im Passiv mit Dat., altera ratis huic copulata est, Liv. – II) übtr.: 1) räumlich, eng verbinden, eng vereinigen, a) lebl. Objj.: hedera truncum et ramos pererrat vicinasque platanos transitu suo copulat, Plin. ep.: interdum insulae iunctae copulataeque et continenti similes sunt, Plin. ep. – m. Dat. od. inter se, zB. non auro res aurum copulat una, Lucr.: est etiam, quasi ut anellis hamisque plicata inter se quaedam possint coplata teneri, Lucr. – im Passiv, v. Örtl. utrimque Armeniae maiori Sophene copulatur, Plin. – b) Pers., zusammenbringen, vereinen, copulati in ius pervenimus, Cic. – m. cum u. Abl., cave siris cum filia mea copulari hanc, zusammenkomme, -treffe, Plaut. Epid. 401. – 2) durch irgend ein inneres Band verketten, verknüpfen, in Zusammenhang bringen (Ggstz. separare, divellere, distrahere, relaxare), a) lebl. Objj.: res a natura copulatas errore divellere, Cic.: cum (vir-————tutes) ita copulatae conexaeque sint (verknüpft u. verwebt sind, ut omnes omnium participes sint nec alia ab alia possit separari, tamen proprium suum cuiusque munus est, Cic. – m. cum u. Abl., od. m. inter se, zB. honestatem cum voluptate, tamquam hominem cum belua, copulabis? Cic.: ut facetis quoque argumentis societas haec cum deo copuletur, Plin.: neque (orator) exquirat oratione, an haec (diese Meinungen) inter se iungi copularique possint, Cic. – So nun bes. α) als rhet. t. t., Wörter zu einem Satze verbinden, verba, Quint. 10, 6, 2; vgl. copulatus, no. a. – od. den Periodenbau eng verknüpfen, zusammenfügen, constructio verborum tum coniunctionibus copuletur tum dissolutionibus relaxetur, Cic. – od. zwei Wörter zu einem verschlingen = zusammenziehen, libenter etiam copulando verba iungebant, ut sodes pro si audes, sis pro si vis, Cic. – β) Angaben in Gedanken verknüpfen, vereinigen, mens (hominum), quae disiuncta coniungat et cum praesentibus futura copulet, Cic.: ne dividatis saeculum, et antiquos et veteres vocitetis oratores, quos eorundem hominum aures agnoscere ac velut coniungere et copulare potuerunt, Tac. dial. – γ) moral. Zustände eng verknüpfen, fester knüpfen, befestigen, collegii coniunctio non mediocre vinculum mihi quidem attulisse videtur ad voluntates nostras copulandas, Cic. – quin illi remittendo de summa quisque iuris mediis copularent concor-————diam, Liv. – b) Pers. durch irgend ein Band im Staats - oder Familienleben verknüpfen, eng –, innig verbinden, L. Sullam copulatum sibi quaestorem habere, Vell.: ita quodam uno vinculo copulavit eos (milites), ut nulla nec inter eos nec adversus ducem seditio exstiterit, Liv.: copulati matrimonio, ICt.: feminae plebeiis nuptiis copulatae, ICt. – m. cum u. Abl., equester ordo, qui tum cum senatu copulatus fuit, Cic.: ille sic se cum inimico meo copularat, ut etc., Cic.: secundae adversaeque res tuae copulavere nos tecum, Curt. – m. dopp. Acc., alcis filiam alci c. coniugem (als G.), Amm. 20, 11, 3. – ⇒ Synkop. Form coplata bei Lucr. 6, 1086 (1088). – Parag. Infin. copularier, Arnob. 6, 22. -
4 cōpulō
cōpulō āvī, ātus, āre [copula], to couple, bind, tie together, join, connect, unite: hominem cum beluā: altera ratis huic copulata est, L.: copulati in ius pervenimus, face to face. — Fig., to join, connect, unite: verba: voluntates nostras, to unite: concordiam, L.: futura cum praesentibus: se cum inimico: naturae copulatum somnium.* * *copulare, copulavi, copulatus V TRANSconnect, join physically, couple; bind/tie together, associate, unite, ally -
5 copulatum
cōpŭlo, āvi, ātum, 1 ( part. perf., contr. cōplata, Lucr. 6, 1088; dep. collat. form cō-pŭlor, āri, v. I. A. b. infra), v. a. [copula], to couple, bind, or tie together, to join, connect, unite (class.; most freq. in Cic.).I.Lit.A.In gen.(α).With cum:(β).hominem cum beluā,
Cic. Ac. 2, 45, 139 fin.:caput et corpus cum aliquo,
Plaut. Poen. 1, 2, 130. —With inter se:(γ).inter se quaedam possint coplata teneri,
Lucr. 6, 1088.—With dat.:(δ).aurum auro,
Lucr. 6, 1078:utrimque Armeniae majori Sophene copulatur,
Plin. 6, 13, 16, § 41.—With ad:(ε).caput animalis ad pedem,
Veg. 3, 49, 2.—With simple acc.:b.diversae insociabilesque arborum naturae copulantur,
Plin. 17, 19, 30, § 137; Mart. 12, 43, 8.—In dep. form:B.adeunt, consistunt, copulantur dexteras,
Plaut. Aul. 1, 2, 38 Wagn. ad loc.; cf. Non. p. 476, 16; 479, 24, and Prisc. p. 797 P., and Ussing ad loc. (others explain dexteras as acc. of the part, or Gr. acc.).—Esp., to confront:2.copulati in jus pervenimus,
Cic. Verr. 2, 4, 66, § 148.—Mid., to associate with:II.cave siris cum filiā meā copulari hanc,
Plaut. Ep. 3, 3, 20.—Trop., to join, connect, unite.(α).With cum:(β).sermonem cum aliquo,
Plaut. Poen. 3, 3, 42:futura cum praesentibus,
Cic. Fin. 2, 14, 45:honestatem cum voluptate,
id. Ac. 2, 45, 139:equestrem ordinem cum senatu,
id. Phil. 2, 8, 19:se cum inimico,
id. Sest. 64, 133.—With inter se:(γ).ah haec inter se jungi copularique possint?
Cic. de Or. 1, 51. 222.—With dat.:(δ).quid naturae copulatum habuit Alcibiadis somnium?
Cic. Div. 2, 69, 143.—With acc. only:1.libenter copulando verba jungebant, ut sodes pro si audes, etc.,
Cic. Or. 45, 154; cf.:verba copulata (opp. simplicia),
id. ib. 32, 115:constructio verborum tum conjunctionibus copuletur, tum dissolutionibus relaxetur,
id. Part. Or. 6, 21; Quint. 2, 4, 30; cf.id. prooem. § 13: voluntates nostras,
to unite, Cic. Fam. 3, 4, 2; cf.concordiam,
Liv. 4, 43, 11:matrimonium,
Just. 1, 10 pr.; Dig. 12, 4, 6 pr.; cf.:copulari matrimonio,
ib. 24, 1, 32; cf. ib. 1, 9, 8;and, taedis,
Sen. Herc. Fur. 493.—Hence,cōpŭlātus, a, um, P. a., joined together, united, connected:nihil est animis admixtum, nihil concretum, nihil copulatum, nihil coagmentatum, nihil duplex,
Cic. Tusc. 1, 29, 71: verba, v. supra, II. d.—* Comp.:2.nihil amabilius nec copulatius quam morum similitudo bonorum,
Cic. Off. 1, 17, 56.—‡ Sup., Inscr. de Lyon, p. 477, 3.— Adv.: cōpŭlātē, connectedly (late Lat.):copulate dictum est (diequinti),
Gell. 10, 24, 1; 17, 7 fin. —cōpŭlātum, i, n., a joint sentence, the Gr. sumpeplegmenon, called also conjunctum, Gell. 16, 8, 10. -
6 copulo
cōpŭlo, āvi, ātum, 1 ( part. perf., contr. cōplata, Lucr. 6, 1088; dep. collat. form cō-pŭlor, āri, v. I. A. b. infra), v. a. [copula], to couple, bind, or tie together, to join, connect, unite (class.; most freq. in Cic.).I.Lit.A.In gen.(α).With cum:(β).hominem cum beluā,
Cic. Ac. 2, 45, 139 fin.:caput et corpus cum aliquo,
Plaut. Poen. 1, 2, 130. —With inter se:(γ).inter se quaedam possint coplata teneri,
Lucr. 6, 1088.—With dat.:(δ).aurum auro,
Lucr. 6, 1078:utrimque Armeniae majori Sophene copulatur,
Plin. 6, 13, 16, § 41.—With ad:(ε).caput animalis ad pedem,
Veg. 3, 49, 2.—With simple acc.:b.diversae insociabilesque arborum naturae copulantur,
Plin. 17, 19, 30, § 137; Mart. 12, 43, 8.—In dep. form:B.adeunt, consistunt, copulantur dexteras,
Plaut. Aul. 1, 2, 38 Wagn. ad loc.; cf. Non. p. 476, 16; 479, 24, and Prisc. p. 797 P., and Ussing ad loc. (others explain dexteras as acc. of the part, or Gr. acc.).—Esp., to confront:2.copulati in jus pervenimus,
Cic. Verr. 2, 4, 66, § 148.—Mid., to associate with:II.cave siris cum filiā meā copulari hanc,
Plaut. Ep. 3, 3, 20.—Trop., to join, connect, unite.(α).With cum:(β).sermonem cum aliquo,
Plaut. Poen. 3, 3, 42:futura cum praesentibus,
Cic. Fin. 2, 14, 45:honestatem cum voluptate,
id. Ac. 2, 45, 139:equestrem ordinem cum senatu,
id. Phil. 2, 8, 19:se cum inimico,
id. Sest. 64, 133.—With inter se:(γ).ah haec inter se jungi copularique possint?
Cic. de Or. 1, 51. 222.—With dat.:(δ).quid naturae copulatum habuit Alcibiadis somnium?
Cic. Div. 2, 69, 143.—With acc. only:1.libenter copulando verba jungebant, ut sodes pro si audes, etc.,
Cic. Or. 45, 154; cf.:verba copulata (opp. simplicia),
id. ib. 32, 115:constructio verborum tum conjunctionibus copuletur, tum dissolutionibus relaxetur,
id. Part. Or. 6, 21; Quint. 2, 4, 30; cf.id. prooem. § 13: voluntates nostras,
to unite, Cic. Fam. 3, 4, 2; cf.concordiam,
Liv. 4, 43, 11:matrimonium,
Just. 1, 10 pr.; Dig. 12, 4, 6 pr.; cf.:copulari matrimonio,
ib. 24, 1, 32; cf. ib. 1, 9, 8;and, taedis,
Sen. Herc. Fur. 493.—Hence,cōpŭlātus, a, um, P. a., joined together, united, connected:nihil est animis admixtum, nihil concretum, nihil copulatum, nihil coagmentatum, nihil duplex,
Cic. Tusc. 1, 29, 71: verba, v. supra, II. d.—* Comp.:2.nihil amabilius nec copulatius quam morum similitudo bonorum,
Cic. Off. 1, 17, 56.—‡ Sup., Inscr. de Lyon, p. 477, 3.— Adv.: cōpŭlātē, connectedly (late Lat.):copulate dictum est (diequinti),
Gell. 10, 24, 1; 17, 7 fin. —cōpŭlātum, i, n., a joint sentence, the Gr. sumpeplegmenon, called also conjunctum, Gell. 16, 8, 10.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский